Acı damarlarımda geziniyor, pıhtılaşması tek kurtuluşum. Duracağı yok bu hissin, iliklerimde titremeler seziyorum. Ölümüm hayat sıvılarımı kaybımdan değil kazanımımdan olacak. İstemsizce doğruluyor bedenim, kaçmak için koşuyorum. Koştukça yoruluyor koştukça damarlarımdakine ihtiyaç duyuyorum. Acı; acı arttıkça damarlarım genişliyor.
Sanırım bedenimi ele geçirecek. Kendi parçamın beni paramparça edebileceğini düşünemedim. Tecrübesizlikten olacak ki sezemedim. Her an yığılabilirim bir yere, kalkmayacak oluşum bana zaman kazandırabilir. Sanırım hayatımda ilk defa bir şeyden kaçınırken hareketsizlik benim için zamanı durdurabilir.
Hislerim paylaşılmak için fazla acımasız, saklanmak içinse fazlasıyla acılı. Kollarımın hakimiyetini kaybediyorum, gözlerim kararıyor aniden. Birilerini, bir şeyleri bulmalıyım etrafımda. Yakınımı kolluyorum; tek bulduğum ele geçirilişim. Çaresizliğim davranışlarıma yansıyor olacak ki güç alıyor diğerleri.
Duygular acıyla harmanlanınca, kaybediş bu kadar keskinleşiyor demek ki. Gözlüğüm yakınlarımda değil ama gözlerim seçiyor her şeyi kolayca. Kalbim atıyor. Ya duracak, ben kurtulacağım, ardından ölüm; ya da atacak, ben kaybolacağım, ardından yaşam. Bir el uzansa yukarıdan, kurtaracakmışım kendimi. O el bu seferlik beni daha da aşağıya çekti.
Sözlerim boğazımı düğümlerken nefes almakta zorlanıyorum. İstediğim olacak sonunda, istemediğim her şeye yaklaşıyorum. Alnımdaki açıklık okyanusa dönüyor. Düşen damlalardan kaçınıyorum. Düşen ben oluyorum.
Sanırım, kaçamamışım.
STK
Sanırım bedenimi ele geçirecek. Kendi parçamın beni paramparça edebileceğini düşünemedim. Tecrübesizlikten olacak ki sezemedim. Her an yığılabilirim bir yere, kalkmayacak oluşum bana zaman kazandırabilir. Sanırım hayatımda ilk defa bir şeyden kaçınırken hareketsizlik benim için zamanı durdurabilir.
Hislerim paylaşılmak için fazla acımasız, saklanmak içinse fazlasıyla acılı. Kollarımın hakimiyetini kaybediyorum, gözlerim kararıyor aniden. Birilerini, bir şeyleri bulmalıyım etrafımda. Yakınımı kolluyorum; tek bulduğum ele geçirilişim. Çaresizliğim davranışlarıma yansıyor olacak ki güç alıyor diğerleri.
Duygular acıyla harmanlanınca, kaybediş bu kadar keskinleşiyor demek ki. Gözlüğüm yakınlarımda değil ama gözlerim seçiyor her şeyi kolayca. Kalbim atıyor. Ya duracak, ben kurtulacağım, ardından ölüm; ya da atacak, ben kaybolacağım, ardından yaşam. Bir el uzansa yukarıdan, kurtaracakmışım kendimi. O el bu seferlik beni daha da aşağıya çekti.
Sözlerim boğazımı düğümlerken nefes almakta zorlanıyorum. İstediğim olacak sonunda, istemediğim her şeye yaklaşıyorum. Alnımdaki açıklık okyanusa dönüyor. Düşen damlalardan kaçınıyorum. Düşen ben oluyorum.
Sanırım, kaçamamışım.
STK
Comments
Post a Comment