Hayatın tek bir sigaradan ibaret. Doğduğunda yanarsın, seni her içine çekeni bırakmaz sanırsın. Üflerler gökyüzüne, bitmeyeceğinden eminsindir, gurur duyarsın. Onlar seni içine çektikçe kendini ciğerlerinden parça sanarsın. Sen farketmezsin ama onlar seni tüketirken zevk alırlar, sense yanlarında olmayı önemli sanarsın. Her çekişte daha da azalırsın, anlamını yitirmeye başlarsın. Seni asla bırakmayacaklarını düşünürken son nefeslere geldiğini anlamazsın. Derken yere düşmeye başlarsın, düşmenin acısından değil de, ayrılmanın acısından korkarsın. Önceleri kendini yakın hissettiğin kişinin ayakları altında ezilir, her şeyin bittiğini anlarsın. Hiçbir şey yokmuş gibi gülümsersin, onda bir şeyler bırakma umuduyla sönersin. O senden arta kalanı kısa sürede unuturken, sen küllerin dağılana kadar beklersin. Yüzünde aynı gülümseme, içinde her şeyin tükenmiş olduğunu bilmene rağmen, onun seni hatırlama ihtimalini seversin. Ve gökyüzünde dumanın dolaşırken son bir şey geçer aklından, ya tek