Felekti vuran bize Hayattı yerden kaldıran Doğrulmaya zaman tanımadan Yaşam çizgisinde düz yürüyemedik. 18 promil yaş 108 okka dert ile. Acılar ceplerimize eşit dağıtılmadı Ondandı dengemizi kaybetmemiz Biliyordu, o biliyordu Engel olmak fazla kolaydı, Adım atamayacağım kadar Yüksek bir basamak oldu. Tırmanmalar kovaladı bir diğerini Düşmeler sonlanacak Acılar dinmeyecek Sokak kedileri Kaçacaktı çağırmalarımızdan. Çöplüğün ortasında yeşeren bir şeyler Çimenliğin birinde izmarit Hayatımızda bir hata Ve hatalarımıza bedel bir haklılık Çığlığı. Bir üç saniye dinlenip Soluklanıp, sakinleşip Sonra yorulmadık mı hepimiz? Hayır mı? Üzülme, ölmeyiz. Biz, ilgisizliğin en belirgin Duygusuzluğun en yoğun Ve sorumluluğun en olgun Halinden geliyoruz. Ağrılarını Bir kenara bırak Emanet duygularının üstesinden gel Sana ait olan her şeyi Bir çırpıda affet Güneş doğuyor, İçimizi ısıtsın Bırak, hücrelerin aydınlansın. Er ya da geç noktalar koyacaksın Tükene