Skip to main content

Gidensizlik

İsteksizlik yokuşlarında
Gidensizlik dolu günler
Ve
Ağrısız başlar eşliğinde

Oturduk, dertleşiyoruz
Alevimden söndüğünde
Ardımda bıraktığım küllerimle.
Ağlıyoruz.

Eskisinden daha güçlü tüm parçalarım
Bütünümden kalanlarla,
Görüştük, söyleşiyoruz.
Gülüşüyoruz.

Ertelemeden geçen işlerimde
İçimin paramparçalığı ve
Aklımda kalan son sözleriyle,
Hatırlaşıyoruz.

Hayatımın tam ortasına yediğim tekmelerle
Takvimimde işaretli her bir günle
Son yaprağı koparırcasına
Vedalaşıyoruz.

Kurda kuşa yem ettiğim hislerimle
Kıtlıktan çıkmışçasına önüme koyulan yemeğim ve,
Savaştan çıkmışçasına harabe kalemimle
Laflıyoruz.

Sen bilmezsin, anlamaz o güzel derinliğin.
Elimde bir yarım teselliyle
Dilimde hissizleşen dokular, dökülmeye hazır kelimelerle
Bekliyoruz.

Gel, git, ya da öldür bir an önce.
Biz,
Biz bir arada yaparken her şeyi
Sen katılmadan önceki son yemeğimizi yiyoruz.

Katılaşıyor ve netleşiyor her bir dokumuz
Yaşlar akıyor elmacıklarımızdan
Beklemeye razıyken çoğumuz,
Yanıyoruz.

İsteksizlik yokuşlarında
Gidensizlik dolu günlerde
Ve
Ağrısız başlar eşliğinde,
Karışıyoruz, göğün her bir saç teline.


STK

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

İntiharlar

Zihnim ince bileklerimde toplanıyor, gün ağardığı sürece Her gece yeni bir hesaplaşma, yeni bir yüzleşme Bir adım uzaklaşamadan kaçmak kendimden, yoruyor beni Bir adım yaklaşamadan sevmek seni, özlemek seni Bu cümbüşün sorumlusu benim, bu kargaşanın sebebi Tüm bu kelimeler, birinin dudaklarından döküleceklerin esiri Zaferin ardında gizlenen kaybetme korkusu Güvenin yok ettiği korkuların yanlış bilinen doğrusu Işıklar doğrudan bakıldığında o denli parlak değilmiş Denir ki seven gitmez, bekleyen beklemekten vazgeçmezmiş Bir anlık kararla atılan toprak kimseyi boğmaz Ömürlük hayaller gömülse de çürümezmiş Her gelene değişen insanda kararlılık aranmaz Her geleni değiştirense gerçekten sevmiş olmaz Kabullen, her çiçek senin istediğin gibi kokmaz Ama kimse de bir çiçeği kökü için koparmaz İnsan istediğini sevmez, sevdiğini ister Sahip olduğu her şeyi verir, onda olmayanı ister İnsan git diyende kalır, kal diyenden gider Bir aşığın defterinde ölümün her hali geçer Kim...
Post a Comment
Read more

21 yaş

rutinlerim var bazı evvelden elimi sürmediğim değiştim ama geliştim cam misali çatlak can misali bitiğim kefenim tam olmuyor üstüme olsun seneye de giyerim nasıl olsa büyür ölüler büyür de sığmaz mezara toprak kokusu işte o zaman rutin gelir insana yeryüzüne taşmış bir ceset yürür durur taşlar arasında bir elimde bir boynuz diğerinde kumlar akar akar akar cildim güneşten korkar nefeslerim var bitmemiş ciğerim acıyla dolar dolar dolar dolar boğulur mu ölüler kırılır mı taşlar bu vakitten sonra beni senin gülüşün paklar şehrinin dışında bir hayat var olduğun yerde bir ölü acaba  ölüler şiirlerini hangi mezar taşına yazar uzak dağdan bir zihin aklına gelir yumruğunu sıkar beni anar o zaman yazarım şiirimi kendi taşıma o zaman kazarım mezarı kendi başıma kefenim küçük gelir yırtarım döner bakarım kendi yaşıma 21 yaş süzülür yanaktan işte o zaman karışırım nefesi olanların arasına ...
Post a Comment
Read more

Seçim

Acı damarlarımda geziniyor, pıhtılaşması tek kurtuluşum. Duracağı yok bu hissin, iliklerimde titremeler seziyorum. Ölümüm hayat sıvılarımı kaybımdan değil kazanımımdan olacak. İstemsizce doğruluyor bedenim, kaçmak için koşuyorum. Koştukça yoruluyor koştukça damarlarımdakine ihtiyaç duyuyorum. Acı; acı arttıkça damarlarım genişliyor. Sanırım bedenimi ele geçirecek. Kendi parçamın beni paramparça edebileceğini düşünemedim. Tecrübesizlikten olacak ki sezemedim. Her an yığılabilirim bir yere, kalkmayacak oluşum bana zaman kazandırabilir. Sanırım hayatımda ilk defa bir şeyden kaçınırken hareketsizlik benim için zamanı durdurabilir. Hislerim paylaşılmak için fazla acımasız, saklanmak içinse fazlasıyla acılı. Kollarımın hakimiyetini kaybediyorum, gözlerim kararıyor aniden. Birilerini, bir şeyleri bulmalıyım etrafımda. Yakınımı kolluyorum; tek bulduğum ele geçirilişim. Çaresizliğim davranışlarıma yansıyor olacak ki güç alıyor diğerleri. Duygular acıyla harmanlanınca, kaybediş bu kadar ke...
Post a Comment
Read more